Καταλήψεις στα σχολεία

Σήμερα θα ήθελα να σας πω την γνώμη μου και να ακούσω τη δική σας, για για ένα θέμα λίγο πολύ επίκαιρο για όλους τους μαθητές γυμνασίων και λυκείων στην Ελλάδα, τις σχολικές καταλήψεις...
Καταρχήν μερικά βασικά για τις καταλήψεις, κυρίως για τις πιο μικρές ή όσες απλά δεν έχουν πολυανακατευτεί. Η κατάληψη, δηλαδή το να μπεις στο σχολείο, να κλείσεις τις πόρτες και να μην επιτρέψεις να γίνει μάθημα, θεωρείται το τελευταίο μέσο των μαθητών να ακουστούν και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Για να γίνει πρέπει πρώτα να έχουν συζητηθεί με τη διεύθυνση τα αιτήματα των μαθητών ώστε να βρεθεί λύση. Αν η διεύθυνση αρνηθεί να συνεργαστεί και το δεκαπενταμελές αποφασίσει να γίνει κατάληψη πρέπει επίσης να ενημερωθούν όλοι οι μαθητές του σχολείου και να ψηφίσουν "υπέρ" ή "κατά" της κατάληψης. Α, επίσης είναι παράνομη (δηλαδή κάποιος που είναι αποφασισμένος να φτάσει το θέα στα άκρα μπορέι να κάνει μήνυση στους συμμετέχοντες και τους γονείς τους) και σύμφωνα με τον νόμο όταν σε ένα σχολείο γίνουν πάνω από 3 μέρες κατάληψη το μάθημα αναπληρώνεται στις διακοπές. Τέλος για ότι ζημιές γίνουν σε μέρα κατάληψης, υπεύθυνοι θεωρούνται οι μαθητές. Μέχρι εδώ όλα καλά: Αν θεωρείς πως έχεις αδικηθεί και είσαι προετοιμασμένος για τις συνέπειες της πράξης σου συμμετέχεις σε κατάληψη και διεκδικείς τα δικαιώματά σου. Το κακό είναι ότι τώρα πια τα πράγματα δεν γίνονται ακριβώς έτσι. Η κατάληψη για την πλειοψηφία είναι μαγκιά και χαβαλές και αντί να γίνεται λόγω ενός προβλήματος, οι μαθητές ανακαλύπτουν προβλήματα για να κάνουν κατάληψη. Η συζήτηση με τη διεύθυνση και η ενημέρωση ΟΛΩΝ των μαθητών δεν συμβαίνει σχεδόν ποτέ. Και βέβαια όταν πια γίνει η κατάληψη όσοι ένα μέσα πιάνουνε κουβέντα ή παίζουνε μπάλα και μετά από λίγο πάνε για καφέ, αυτό τελειώνει όποτε αυτοί που την ξεκίνησαν βαρεθούν κι έπειτα τα αιτήματα ξεχνιούνται, αφού έτσι κι αλλιώς είχαν ανακαλυφθεί μόνο για να κλείσει λίγες μέρες το σχολείο Το αποτέλεσμα είναι η γελοιοποίηση της κατάληψης, ενός από τα λίγα μέσα διαμαρτυρίας που διαθέτουμε. Έτσι γονείς και καθηγητές όταν ακούνε κατάληψη σκέφτονται απλά "βαριούνται να κάνουν μάθημα, θα τους περάσει" και δεν ενδιαφέρονται για το ποια ήταν τα αιτήματα ή πώς μπορούν να ικανοποιηθούν. Και καλά τώρα που τα αιτήματα δεν είναι σοβαρά, όταν όμως θα χρειαστεί να αγωνιστούμε για κάτι θα μας πάρουν στα σοβαρά ή μετά από όσα κάνουμε τώρα θα πουν πως για μια ακόμα φορά τα παιδιά βαριούνται;
Αυτά ήθελα να σας πω σήμερα, περιμένω κα τις δικές σας σκέψεις για το θέμα και ελπίζω να μην βαρεθήκατε.
-Μαρίνα